یاقوت مصنوعی در یک ماتریس کلسیت جاسازی شده بود که اینجا زیر نور لامپ های رشته ای دیده می شود.

تعیین ضریب شکست و وزن مخصوص سنگ قرمز غیر ممکن  و تنها بخش بسیار کوچکی، برای به دست آوردن سایر اطلاعات، قابل مشاهده بود. اسپکتروسکوپ تنها گزینه ممکن برای آزمایش این سنگ قیمتی به شمار می رفت. پس از آزمایش، سنگ به وضوح یک طیف یاقوت از خود نشان داد. این سنگ قیمتی واکنش های قرمز متوسط و قوی را نیز به ترتیب نسبت به تابش موج کوتاه و بلندUV از خود بروز می دهد. آزمایش میکروسکوپی با چراغ فیبر نوری، گروهی از حباب های گاز مدور و شکستگی های کوچک را نشان داد، اما شیارهای باریک منحنی دیده نشدند. این خواص نشانگر یک یاقوت مصنوعی (ترکیبی) با شعله همجوشی است که هوشمندانه در ماتریس جاسازی شده بود تا یک مدل سازی از یاقوت طبیعی باشد.

اسپکتروسکوپ رامان، ماتریسی را که در درون آن یاقوت سرخ بود، به عنوان کلسیت شناسایی کرد. بررسی دقیق نشان داد که سمت کرم رنگ سنگ حفر شده بود تا یک سوراخ برای جا دادن یاقوت مصنوعی، ایجاد شود. پس از آنکه منطقه حفر شده با مخلوطی از چسب و پودر کلسیت مهر و موم شد، دو دهانه تراش خوردند تا یاقوت مصنوعی درون آن مشخص شود. منطقه حفر شده ، تحت تابش موج بلند UV ، فلورسانس آبی مایل به سبز قوی نشان داد، در حالی که بقیه سنگ بی اثر بود و یا یک واکنش آبی مایل به سبز روشن نشان دادند.